Soytarı
Bu cihanın değişmez derdi kendisi
Bizlerse soytarısıyız bu düzenin
Süreç bizi aşka itti sonunda
Yangını bağrımızda güller açtırdı
Bu ciddi sevdayı soytarılığımız kaldırmıyor
Bizi görenler gülecekler halimize, bu kesin
Gönülden gelen telkinlerin faydası olmayacak
Evet bizler gururlu soytarılarız fakat
Sevmek engel değil, sevilmek için olabilir
Gözümüz karardı, ihtimalleri mazinin eleğinden süzüyoruz
Hesap yapmayı bilmezdik, hayat öğretti zorla
Zaten bize herşeyi kafamıza vurarak
Kafamızda binlerce yara aça aça öğretti
İzin vermedi somurtmamıza sonra
Kestirip atacak kadar cesaret yok bizde
Bulmuşuz bir kere, ya hiç olmasaydı
Tamam çokça hırpaladık kendimizi
Fakat bu şizofrenist bir şey, mantık işi değil
Kral olma fırsatı verildiğinden soytarı oldum
Özgürüm, boynumda kralların buyruklarından yapılma kolye
Som altından tahtta yazamazdım bu şiirleri
Gerçi şiirlerim için bir konuma gerek yok
Mecburdum, yoktu öyle büyük ideallerim
Hayat ağır gelince şiirler fışkırdı kalemimden
Göz yaşından mürekkep yapmanın formülünü buldum
Soytarı olarak kalacak adım, belki şair de derler
Ama ben matemli müthiş bir mutluluk yaşıyorum
Zaman geçti ve yanıldım ne mutlu
Sonunda aşık bedbaht bir soytarı oldum
Fevkalade
YanıtlaSil