Soytarı

 Bu cihanın değişmez derdi kendisi

Bizlerse soytarısıyız bu düzenin 

Süreç bizi aşka itti sonunda 

Yangını bağrımızda güller açtırdı

Bu ciddi sevdayı soytarılığımız kaldırmıyor

Bizi görenler gülecekler halimize, bu kesin

Gönülden gelen telkinlerin faydası olmayacak

Evet bizler gururlu soytarılarız fakat

Sevmek engel değil, sevilmek için olabilir


Gözümüz karardı, ihtimalleri mazinin eleğinden süzüyoruz

Hesap yapmayı bilmezdik, hayat öğretti zorla

Zaten bize herşeyi kafamıza vurarak

Kafamızda binlerce yara aça aça öğretti

İzin vermedi somurtmamıza sonra 


Kestirip atacak kadar cesaret yok bizde

Bulmuşuz bir kere, ya hiç olmasaydı

Tamam çokça hırpaladık kendimizi

Fakat bu şizofrenist bir şey, mantık işi değil


Kral olma fırsatı verildiğinden soytarı oldum

Özgürüm, boynumda kralların buyruklarından yapılma kolye

Som altından tahtta yazamazdım bu şiirleri

Gerçi şiirlerim için bir konuma gerek yok

Mecburdum, yoktu öyle büyük ideallerim

Hayat ağır gelince şiirler fışkırdı kalemimden

Göz yaşından mürekkep yapmanın formülünü buldum


Soytarı olarak kalacak adım, belki şair de derler

Ama ben matemli müthiş bir mutluluk yaşıyorum

Zaman geçti ve yanıldım ne mutlu

Sonunda aşık bedbaht bir soytarı oldum







Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Fanidir Dünya

Çınar

Uzun Yol