Çınar

Baştan aşağıya inen ve beni bitiren bu yaş,

Kime, neye, kimden ve neyden akar böyle

Bir ot bile bitmez gönlümde, hepten taş

Buna sebep nedir, gözüme bak da söyle

Hayat neyden ibaret, sonu nerede, kimde

Yaşamak ne için, bunca imtihan kime

Ölümde var ya Azrail elinde hançeri ile ötede

Ölüm acı son, hatırlatırım bu gerçeği kendime

Öyle derinden sarsıldım ki elimden düştü gerçeğim

 yitip giden zamanlar neye dönüşür

Hangi diyarda hangi bahar, hangi kalpte sevdiğim

O gecelerin sultanı, hükümdarı Ay; hakkımda ne düşünür

Galip çıkmak ne mümkün hayata

Ulu çınarların hepsi yapraklarını döktü

Tutsaklarını bir bir idam eden zalim hala tahta

Bir hüzün çığ gibi gönlüme düştü

Yaşamak, rüzgarın yaprağı uçurması gibi

Rızasını almadan yapar bunu rüzgar

Ölmek, yittip giden yapraklarının ardından çıplak çınar gibi

Kimse suçlu değil ne yaprak ne rüzgar ne de çınar