SAPLAN KAL

 Sen kendini bir kuyuya atmışsın

Derin mi derin, ıslak ve soğuk olduğu kesin

Çıkmak istiyorsun, lakin çaban yok

Karanlığa, bu umutsuz karanlığa

Çok bel bağlamış, 

sonra yalnızlıktan yakınmışsın


Ey uslanmaz gönül,

Böyle bitap düşeceğini söyleseydin

Çıkmazdım senle bu hasret yoluna

Madem karanlık zordu, kalsaydın aydınlıkta

Ben sustum, sen de yanmasaydın 

Anlamaz ki beyin, bu sisli bilmeceyi


Hiçlik uğruna var olmayı dene

Bir kum tanesi, ne kadar değerliyse kum yığınıda

Bir su buharı, bir bulut için ne kadar önemliyse

Öyle ol ki, farkın kalmasın, yok ol kalablıkta


Bazen düşünürüm, sonu var mı bunun

Yani bunca yıl, hep aynı ızdırap

Aynı duygu ve değişmeyen pişmanlıkla

Olmuyor, bunda mı var hayır

Neylersin, kaderin cilvesi bu da


Saplan kal bataklığında

Unutma! her hareketinde batacaksın

Bürüneceksin soğuk bir karanlığa





Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Fanidir Dünya

Çınar

Uzun Yol