İKİ YABANCI
İki yabancı, oturmuş karşılıklı
Susuyor ikisi de, huzursuz bir sesizlik
Aslında yabancı dediğime bakma
Ruhları tanışır, yıllardan beri
Neden hala yabancılardır göz göre göre
Konuşamıyorlar,
Korku sarmış kalplerini
Kelimeler anlatır, fakat dayanmaz
Dilden çıksa, kulaklar kaldırmaz
Saf temiz bir tanışıklık,
Binlerce sene sürmüş hikayeleri
Göz göze geldi, bir damla düştü
Anlattı, bir saniyede
Sayfalarca süren derdi
Umutsuzluk, yakalarını bırakmadı
Ben olsam dayanırdım, korkmazdım
Ne olabilir ki en kötü, bu yabacılıktan
Bilseler aynı hislerle bağlılar birbirlerine
Ama yinede çıkamaz kabuklarından
Biri bir adım atsa diğeri on
İlk kıvılcımı verse, karanlık yok olacaktı
İki yabancı, baktıştılar, uzun uzun sustular
Eğdi başını adam, koydu ellerini ceplerine
Bir şiir okudu, tüm bu olup bitene
Kadın, gitti arkadaşlarının yanına, daldı boşluğa
Sesiz bir ağıt yaktı, akan o bir damla yaşa
Neden oldular böyle yabancı, aşkı bile bile
Yine denk gelirler yine yaşanır en baştan
Güneş batar, turuncu bir renk gözükür
Sonra kaybolur aydınlık, bu iki yabancının ufkundan
Yorumlar
Yorum Gönder