İKİ YABANCI

 İki yabancı, oturmuş karşılıklı

Susuyor ikisi de, huzursuz bir sesizlik

Aslında yabancı dediğime bakma

Ruhları tanışır, yıllardan beri

Neden hala yabancılardır göz göre göre 

Konuşamıyorlar, 

Korku sarmış kalplerini


Kelimeler anlatır, fakat dayanmaz

Dilden çıksa, kulaklar kaldırmaz

Saf temiz bir tanışıklık, 

Binlerce sene sürmüş hikayeleri

Göz göze geldi, bir damla düştü

Anlattı, bir saniyede

Sayfalarca süren derdi 


Umutsuzluk, yakalarını bırakmadı

Ben olsam dayanırdım, korkmazdım

Ne olabilir ki en kötü, bu yabacılıktan

Bilseler aynı hislerle bağlılar birbirlerine

Ama yinede çıkamaz kabuklarından

Biri bir adım atsa diğeri on

İlk kıvılcımı verse, karanlık yok olacaktı


İki yabancı, baktıştılar, uzun uzun sustular

Eğdi başını adam, koydu ellerini ceplerine

Bir şiir okudu, tüm bu olup bitene

Kadın, gitti arkadaşlarının yanına, daldı boşluğa

Sesiz bir ağıt yaktı, akan o bir damla yaşa

Neden oldular böyle yabancı, aşkı bile bile

Yine denk gelirler yine yaşanır en baştan 

Güneş batar, turuncu bir renk gözükür

Sonra kaybolur aydınlık, bu iki yabancının ufkundan 








Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Fanidir Dünya

Çınar

Uzun Yol