Kendisiyle Karışık Biri
İnsanlar birbirini etkiliyor ve bu etkilenmelerin sonrasında bir takım etkileri, sonuçları oluyor. Bu bazen güzel olsa da genelde kötü oluyor. Ama ben güzel sonucundan bahsedeceğim. Aşağıda yazdığım şiirin fikir babası olan Utku Fuat'la o gün fakülteye giderken hayat üzerine çok verimli bir sohbetimiz oldu. İbrahim de bize eşlik etti. Ama muhabbet hem farklılıkları ve buna bağlı olarak benzerliklerimizi güzel ortaya serdi. Bende oluşan bir düşüncenin aynısın başkasında da karşılığı olması güzel oluyor. Bazen de öyle bir şey söylüyorlardı ki "işte bu" diyordum. O günün akşamında yemekhanede yemeği yedikten sonra yanıma geldi ve "Hani kendiyle barışık denir ya, ben de kendiyle karışık birisi diye bir şey denebilir" dedi. Ben o an "işte bu" dedim. Hak verdim ve gerçekten çok etkilendim bundan. Ertesi gün erken kalktım ve çarşıda bir işim vardı. Onu halledikten sonra Afyonda taş medrese diye bir yer var, İmaret camiinin arkasında. Orada birkaç masa sandalye var. Orada açtım bilgisayarımı ve roman olmasını ümit ettiğim yazıma devam ettim. Birkaç kelime yazdıktan sonra Utku'nun bahsettiği "Kendiyle karışık" terimi bir şiire sebep oldu. O anda sadece birkaç mısra yazdım. Sonra yurda geldikten sonra tamamladım. Ve aşağıdaki şiir denk geldi. Bundan ötürü bu şiirin fikir babası olan Utku Fuat'a teşekkür ederim. Gerçekten çok güzel ve çığır açan fikirleri var. Yalan yok, bazen kendisine karşı gıpta ile baktığım oluyor. Ben Cemil MERİÇ'E benzetiyorum. Bu yazı vasıtasıyla teşekkür ediyor ve iyi ki var diyorum.
KENDİYLE KARIŞIK BİRİ
Sırtımda dünyanın yükü
Gönlümde sevdamın tortusu
Hikayemin sonuna hazırlanıyorum, hazin sonuna
Kendimle karışık haldeyim
Hangi ben, benim iyiliğim için
Bir acı tat, tarifi mümkün değil
Ben beni selamlıyorken kavga çıktı birden
En ağır yumruğu asıl düşmanıma atıyordum
Karışmış, bir olmuşum benle
Delirmenin sınırlarında dolaşırken
Gölgeme bürünmüş biri çıktı karşıma
Aynı benim gibi konuşuyor
Aynı benim gibi gülerken hüzünleniyor
Fikirlerimiz bire bir,
Mimik, nefes alıp veriş aynı ben
Fakat
Derinlerde, bir inilti dolaşıyor farklı olan
Beni benden ayıran şey bu
Hüzünlü olmaya mahkum edildim
Ben tarafından
Yargıcıyla suçlusu bir, mahkeme salonu gönlüm
Kararı, damarlarıma kazımak suretiyle
Harf harf acı çektirerek yazdım
Bilmiyorum, hangi ben haklı
Bu kavga benim, kazanan ve kaybeden de
Kendimle karışık bir halde oturdum uçurum kenarında
Önüme koydum küle dönmüş geçmişimi
Gözü dönmüş celladımdan merhamet dileniyordum
Ve
Yıkıldı o an umutlarım hayata karşı
Sıkıldım, bunaldım, sustum yıllarca
Ve
İmkansız kaldı aşk, turnanın kanadında
Gecelerin büyüttüğü çocuk büyüdü
Eski hatalarını yapmıyor artık
Daha büyüklerini yapmaya yemin etmiş sadece
Yorumlar
Yorum Gönder