Bahtsız Şair
Sana sesleniyorum uzak diyarlardan
Belki, bir fısıltı gibi gelebilir bu sana
Kurtulamadım, endamı göğü delen dağdan
Şu dağ infilak olsa, koşarak gelirim sana
Olmadı, ne dağ gitti ne de sesim duyuldu
Bağıra bağıra çağırdım seni, nasıl duymadın
Ben konuşunca herkes birden sağır oldu
Sensizliğe yıllardır bir türlü alışamadım
Bazı zamanlar bir umut içimde filizlenir
Kalbimde bir panayır, bir eğlence
Bazı zamanlarsa tüm hayallerim devrilir
Uyku tutmaz, deliririm her gece
İşte tam şurada, kalbinin orta yerinde
Sana doğru seslenen, gelen biri var
Hep yanındadır o; sevginde, kederinde
Hele bir aç kalp gözünü, seni seven biri
var
Şu bahtsız şair, şiirine seni almış
Her kelimesinde, mısrasında seni anmış
Bazen çöllerde bazen satırlarda aşkını
aramış
Şairliği mi bahtsız yoksa aşkı mı
Yorumlar
Yorum Gönder