Kırık Kalem
Anlamıyorum bu esen fırtınayı Kime ne benden ve kırık kalemimden Düşünmedim hiç şiirsiz yaşamayı Başka düşünen yok beni kırık kalemden Kırılan kalemim miydi yoksa umudum muydu Yokluktan gelip varlığa giden bir yolda Tükenen mürekkebim miydi yoksa sabrım mıydı Çokça düşündüm ne arıyorum ben bu yolda Düşmemi bekliyor tüm sırtlanlar Ayağımı hep sağlam bastım ben Kalemimi kıranlar kendilerini mutlu sanıyorlar Maalesef kelimeler fışkırdı kırıldığı yerden Ne mi yaptım ben fışkıran o kelimelerle Onlarca şiir yazdım daha da yazacağım Savaş verdim, boğuştum kirli düşüncelerle Kırık kalemimle ben hakkımı alacağım.