Herhangi Biri
Bilmeden geçtiğim yollar Günü gelince karşıma çıktı Hissetmeden yazılan şiirler Yük oldu, boşlukta yer kapladı sadece Bilmek istemez insanlar, başları kumda çıkmaz dışarı Merak eden kendine yazık eder Fakat kumdan çıkarsa baş, bir daha asla girmez kuma Birkez ağlayan, birkez seven unutur gülmeyi Yıllarını arayış içinde geçirip karşısına dikilenler Soracaklar ona " Ne kazandın, yıllarını boş uğruna harcadın Hakikat arayışı sana mı kaldı" Sürekli aynı yolda, farklı değişen benle Değişmenin acısıyla kıvranarak Dağılmamak için sıkıca tutarken Sebep oldum dağılışına benliğimin İşte o an durdum, artık ben değildim Artık özgürdüm, şimdi kafamı gömebilirim Yorgun ayaklarım dinlenir, yollar gider Yerine taze cahilliğim, kum ve karanlık kalır Artık ne bu geçtiğim yollar aynı ne de ben Özgürlük yemini eden ben, Çıktığım yollarda özgür değildim Dilimde keşke, gözüm hep arkada Her attığım adımda, büyük bir çöküş yaşıyorum Fakat dönüşü yok Yol bitti, benliğim...